Tekst: Erika Hoekstra, tekstbureau Neerlanderika
Foto: Jorick de Kruif
Hoe moeilijk is het kiezen tussen drie ondernemers die na het instorten van hun omzet binnen het jaar sterker in hun bedrijfsschoenen staan dan ooit tevoren? De jury moet hiermee geworsteld hebben, want de pandemie dwong alle kandidaten tot het omgooien van bestaande vanzelfsprekendheden. Alle drie lieten daadkracht en creativiteit zien en alle drie zagen hun overlevingsacrobatiek met verbluffend resultaat beloond. Juryvoorzitter Tiny Sanders sprak van “….innovatieve ondernemers waarvan de bedrijven structureel minder kwetsbaar zijn geworden.”
Een zichtbaar geëmotioneerde Martijn van den Broek ging er uiteindelijk met de hoogste eer en de BOV-trofee vandoor. Van den Broek is eigenaar van Van Ham Tenten & Podia. En sinds dit najaar ook van Van Ham Infra, een spreekwoordelijke corona-baby. De jury roemde hem als een echte crisismanager die met trial and error naar structurele vernieuwing van het eigen product zocht in deze moeilijke tijd. Met ‘hart en zeil’ zet Martijn zich in om geen enkele werknemer te hoeven ontslaan. Zijn mensen vormen zijn grootste kapitaal. Medewerkerstevredenheid is daarom minstens zo belangrijk voor hem als de kwaliteit en veiligheid van zijn tenten, overkappingen en zijn soms verdiepingshoge podia. Bij Infra geldt dat natuurlijk evenzo voor zijn tijdelijke fietspaden, perrons, rolstoelvriendelijke hellingen en bruggen op bouwlocaties, allemaal gemaakt van zijn rubberen evenementenvloeren en podiummaterialen. Daarnaast werd de veelzijdigheid van Van den Broek als woordvoerder en belangenbehartiger van zijn sector geprezen door de jury. Van den Broek is een ondernemer pur sang, een doener die als stip aan de horizon het geloof in eigen kunnen van zijn team koestert en dat voortdurend voedt. Martijn droeg de Award dan ook meteen aan zijn mensen op.
De eindstrijd vond dit keer niet plaats in het Parktheater, maar werd online verzorgd vanuit de studio van de vorige winnaar Frank van de Ven van i-team Global. Ook via Studio040 was de uitzending te volgen. De kijkers zagen in deze finale van de 26e editie van de BOV-trofee traditiegetrouw ook de uitreiking van een tweede Award, de ASML Young Makers Award. Yuri Steinbuch van startup Avular mocht als 8e winnaar deze prijs in ontvangst nemen, nadat hij zijn 4-minutenpitch uit de halve finale nog eens in tweeëneenhalve minuut had herhaald. Medestrijder Pieter van Tiel haalde hetzelfde kunstje uit, maar het modulaire robotbrein Essentials van Avular won ruim van het plaats-onafhankelijke huisartsen-informatiesysteem van Van Tiel’s Meditools. Het publiek mocht de winnaar aanwijzen. Via mentimeter en telefoon kon iedere kijker zijn stem uitbrengen. Essentials maakt van elke machine een mobiele robot volgens het plug and play-principe en levert daardoor flinke tijdwinst op wanneer bedrijven een robot willen inzetten voor een specifieker doel. Essentials zorgt eenvoudig voor een basisrobot die verder geconfigureerd kan worden, afhankelijk van de gewenste toepassing en functionaliteit.
De livestream was begonnen met een welkomstwoord van BOV-voorzitster Kim Bareman. Ze stipte het thema veerkracht aan, wenste iedereen een inspirerende middag en droeg het woord over aan presentator Rens Merkelbach. Die startte een trailer waarin JCI zich karakteriseerde en als organiserende partij profileerde, en introduceerde daarna juryvoorzitter van de BOV, Tiny Sanders. Sanders werd natuurlijk geflankeerd door de drie BOV-kandidaten die in een 1,5-meter opstelling aan tafel zaten. Maar zo pittig als bij Jinek werd het toch niet, ondanks het vlotte tempo en de kwinkslagen van Rens Merkelbach, die goed inspeelde op de actualiteit. De kandidaten voelden zich natuurlijk trots en vereerd met de nominatie. En terecht werd het achterliggende jaar als ‘klote’ bestempeld, al waren er ook ‘veel mooie ontmoetingen met dankbare mensen’. De korte interviews met de genomineerde ondernemers werden afgewisseld met drie filmpjes waarin zij individueel geportretteerd werden, zodat de kijker meer van ondernemer en product te weten kwam. Naast Martijn van den Broek waren dat Hubert von Heyden van Flexotels en Hans de Penning van Amber.
Tja, het was jammer dat de kijkers niet zagen dat de bokalen uitgereikt werden aan beide winnaars. Vanwege de pandemie geen handenschuddende felicitaties noch overhandigende bloemen. Iedere keer als presentator Rens Merkelbach opmerkte dat het stil was in de studio en dat de kandidaten het applaus moesten missen, begon ik als een razende in mijn handen te klappen. Ik kan me zo voorstellen dat meer kijkers dat gedaan hebben. Maar in elk geval hádden we een BOV-finale! Beter zo, dan uitgesteld. Lang leve het aanpassingsvermogen en de daadkracht van JCI Eindhoven.
Een bijzondere gewaarwording was het om niet live in het Parktheater maar thuis achter de computer een online studio-event te verslaan. Ik miste het glaasje bubbels in mijn hand waarmee ik vorig jaar rondliep over dat grote podium, de kandidaten feliciteerde en even sprak, anekdotes vernam over eerdere uitreikingen, inside-information toegefluisterd kreeg en al die lichtjes in ieders ogen zag, al pratend over weer een geslaagd evenement met een grandioze winnaar.
Ik heb me laten vertellen dat achter de schermen de echte Brabantse worstenbroodjes en een klein glaasje bubbels genuttigd zijn toen Martijn van den Broek met schijnbaar speels gemak de loodzware BOV-trofee boven zijn hoofd tilde. En ik zal u verklappen, thuis heb ik ook een borrel genomen, zoals presentator Rens Merkelbach ter afsluiting adviseerde. Ook al was het maandag.
